Thai Rosary Lovers

คณะกรรมการอาสาสมัครรักสายประคำ

  • หน้าแรก
  • สาสน์จากพระคุณเจ้า
  • วิธีสวดสายประคำ
    • สายประคำแบบปกติ
    • สายประคำแม่พระมหาทุกข์
    • สายประคำส่งเสริมชีวิต
    • สายประคำพระเมตตา
    • สายประคำธรรมทูต

สายประคำแม่พระมหาทุกข์

 


เริ่มต้นที่  กางเขน  
สวด  :   เชิญเสด็จมาพระจิตเจ้าข้าฯ
        ข้าพเจ้าเชื่อถึงพระเป็นเจ้า
        ข้าแต่พระบิดา / วันทามารีอา  3  บท / สิริพึงมี
–   รำพึงทีละข้อ  (ตั้งแต่ข้อที่  1  ถึง  7)
จบข้อรำพึงสวด  :  ข้าแต่พระบิดา / วันทามารีอา  7  บท / สิริพึงมี

 

บทเปิดการรำพึง
ในมหาทุกข์ของพระนางพรหมจารีมารีอา เราเห็นภาพสะท้อนของความทรมานและความทุกข์อันขมขื่นของพระคริสตเจ้าในส่วนที่เป็นมนุษย์ดังเช่นพระนางมารีอาได้ยอมรับรหัสธรรมของพระคริสตเจ้าทั้งหมดเข้าสู่ชีวิตของพระนาง ให้เรามองเห็นการร่วมมีส่วนที่เลือนลาง แต่เป็นการมีส่วนอย่างแท้จริงในมหาทรมานและการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ ในเมื่อเราต้องรับความเศร้าโศก มีความกลัว และรับการถูกสบประมาทและความอับอายต่างๆ โดยระลึกเสมอว่า ถ้าเราปรารถนาจะติดตามพระองค์ เราต้องรับแบกไม้กางเขนทุกๆ วัน เราจงสวดภาวนา เพื่อให้เรายอมรับกระแสเรียกของพระคริสตเจ้า และกลายเป็นผู้ร่วมทุกข์ทรมานกับพระมหาทรมาณกับพระองค์

 

มหาทุกข์ประการที่  1 : คำทำนายของท่านผู้เฒ่าซีเมออน   หลายคนในพวกเราเป็นพ่อแม่  เรารู้ดีว่าชีวิตของเราจะสมบูรณ์ได้ก็ด้วยการร่วมมีส่วนในชีวิตของพระเป็นเจ้าเท่านั้น  เพราะเหตุนี้เรายินดีล้างบาป  แม้ว่าเรารู้สึกกลัวเกี่ยวกับอนาคตของลูกที่รักของเรา  คำทำนายของผู้เฒ่าซีเมออน  ได้เป็นการอวยพรแก่มนุษยชาติทั้งหมด  แต่ก็ทำนายถึงมหาทุกข์ของพระนาง  ข้าแต่พระแม่มารี  ความทุกข์ประการแรกของพระนางใหญ่กว่าความกลัวของพ่อแม่มากกว่ามาก  

(ข้าแต่พระบิดา  1  ครั้ง  วันทามารีอา  7  ครั้ง  สิริพึงมี)

มหาทุกข์ประการที่  2  :การหลบหนีไปประเทศอียิปต์   แม่คนหนึ่งสามารถทำอะไรได้  เมื่อมีคนขู่จะฆ่าลูกของตน ?  เมื่อกษัตริย์เฮรอดได้บัญชาให้ประหารชีวิตเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์ไร้เดียงสาเหล่านั้น  พระเป็นเจ้าทรงเตือนให้นักบุญยอแซฟรู้ตัว  โอ้พระแม่มารีอา  โดยไม่มีเวลาเก็บข้าวของ  ไม่มีเวลาบอกลาใคร  พระนางได้หนีไปในเวลากลางคืน  ไม่มีบ้านพักอาศัย  และแสนจะเหน็ดเหนื่อยไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  ไม่มีที่พึ่งใดๆ  เลยนอกจากความรักที่พระนางทรงมีต่อทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือของพระนาง

(ข้าแต่พระบิดา  1  ครั้ง  วันทามารีอา  7  ครั้ง  สิริพึงมี)

 

มหาทุกข์ประการที่  3  :พระเยซูเจ้าทรงหายไปในพระวิหาร   เมื่อลูกของตนหายไป  หัวใจของพ่อแม่จะหวาดกลัวปวดร้าวมากเพียงใด  พ่อแม่จะคิดสงสัยว่า  ลูกปลอดภัยหรือไม่  และตนจะมีหวังพบลูกของตนอีกหรือไม่  พ่อแม่จะคิดไปต่างๆ  นาๆ  ถึงสิ่งที่ร้ายแรงซึ่งอาจเกิดแก่ลูกของตน  โอ้พระแม่มารี  พระนางและนักบุญยอแซฟได้รู้สึกเช่นเดียวกันนี้ตลอดเวลาสามวันที่พระนางแสวงหาพระเยซูเจ้า  พระนางใช้ความเชื่อเพื่อแสวงหาพระเยซูเจ้าในความรู้สึกปวดร้าวใจที่ต้องพรากจากพระองค์

(ข้าแต่พระบิดา  1  ครั้ง  วันทามารีอา  7  ครั้ง  สิริพึงมี)

 

มหาทุกข์ประการที่  4  :พระนางมารีอาพบพระเยซูเจ้าขณะที่ทรงแบกกางเขนไปสู่เขากัลวารีโอ

   เมื่อมีคนเรียกให้แม่คนใดคนหนึ่งไปดูลูกที่ป่วย  ที่ในโรงพยาบาลหรือได้รับบาดเจ็บ  แม่ผู้นั้นย่อมปรารถนาที่ทนทุกข์ทรมานแทนลูกของตนดีกว่า  แต่เขาก็ได้แต่เฝ้ามองดูเท่านั้น  โอ้พระแม่มารีอา  พระนางได้เห็นพระเยซูเจ้าทรงถูกตีทั้งร่างกายเต็มไปด้วยพระโลหิต  พระนางได้รู้สึกหมดความสามารถที่จะช่วยเหลือพระองค์  แต่ถึงกระนั้น  อาศัยความรักของพระนาง  พระนางได้ร่วมมีส่วนในความทุกข์เจ็บปวดของพระองค์

(ข้าแต่พระบิดา  1  ครั้ง  วันทามารีอา  7  ครั้ง  สิริพึงมี)

 

มหาทุกข์ประการที่ 5 :พระเยซูเจ้าทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน
ได้มีคนกล่าวไว้ว่า “การสูญเสียของตนเป็นความตายร้ายแรงที่สุดสำหรับพ่อแม่ที่จะต้องรับทน” โอ้พระแม่มารีอา ในชั่วโมงที่แสนนานแทบเชิงไม้กางเขน บางทีพระนางคงได้หวลไปคิดถึงวันก่อนหน้านั้น การที่ต้องเผชิญกับการสิ้นพระชนม์จริงๆ ของพระเยซูเจ้า ช่างเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวมากสักเพียงใด ลมหายใจของพระองค์แผ่วเบาลง เวลาของพระองค์มาถึงแล้ว ถึงกระนั้นพระองค์ยังทรงตรัสกับพระนางและทรงปลอบโยนพระนางในขณะสิ้นพระชนม์ พระองค์ทรงถวายชีวิตของพระองค์สำหรับคนอื่น และได้ทรงกระทำให้พระนางเป็นมารดาของมนุษย์

(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)

 

มหาทุกข์ประการที่ 6 :พระนางมารีอารับพระศพของพระเยซูเจ้าลงจากไม้กางเขน
พระองค์สิ้นพระชนม์แล้ว…แทบจะไม่เชื่อว่าเป็นจริงได้ พวกเราหลายคนได้เคยหยุดอยู่เฝ้ามองศพของคนที่เรารักและสงสัยว่า “มันเกิดขึ้นกับฉันได้อย่างไร ?” ความตายเป็นเรื่องจริงและเป็นจริงมากเกินไป โอ้พระนางมารีอาขณะที่พระนางอุ้มพระศพของพระเยซูเจ้าไว้ในอ้อมแขน พระนางคงรู้สึกประหลาดใจ ดังที่เราเคยรู้สึกมาแล้ว “ทุกสิ่งได้จบสิ้นไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว”

(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)

 

มหาทุกข์ประการที่ 7 :เขาวางพระศพของพระเยซูเจ้าในหลุมฝังศพ
สวนและหลุมฝังศพ…มีบางสิ่งบางอย่างที่บรรเทาใจอย่างประหลาดเกี่ยวกับการฝังพระศพของพระเยซูเจ้า โอ้พระนางมารีอา บางทีดอกไม้หรือใบหญ้าอาจจะเตือนให้พระนางคิดถึงพระวาจาของพระองค์ว่า “ถ้าเมล็ดข้าวไม่ตกลงในดินและตายไป มันก็ไม่สามารถผลิตชีวิตใหม่ได้” เป็นการยากเสมอที่จะเห็นความตายรวมอยู่กับชีวิต แต่พระนางทรงเชื่อ ไว้วางใจและรักต่อไปเสมอ พระวาจาของพระองค์อยู่เต็มในหัวใจของพระนาง
(ข้าแต่พระบิดา 1 ครั้ง วันทามารีอา 7 ครั้ง สิริพึงมี)